Chamayriesh
Kinderen zijn niet voor iedereen weggelegd. Toch verwachten velen dat mensen zich gaan voortplanten als ze zich eenmaal gevestigd hebben, en houden zelfs vol dat mensen die beweren geen kinderen te willen, op een dag zeker van gedachten zullen veranderen. Vooral vrouwen.
Kinderloos leven
Maar er zijn genoeg geldige redenen om kinderloos te leven. En als iemand niet 18 jaar van zijn leven wil besteden aan de zorg voor een ander mens wiens welzijn volledig van hem afhangt, moeten we hem er misschien niet toe dwingen? Hieronder hebben we enkele oprechte antwoorden van mensen die kinderloos willen leven.
1.
Uit eigen ervaring weet ik dat ik er niet graag aan denk een kind mee te nemen in de wereld waarin we leven. Ik zou veel eerder een kind adopteren dat op een armoedige plek is of in een gebied met problemen. Er zijn miljoenen kinderen die honger lijden, er zijn miljoenen kinderen die mishandeld worden. Ik red liever één van hen dan dat ik een ander kind in deze ellendige plek meeneem.
2.
Egoïsme. Ik hou van de vrijheid om wakker te worden of te gaan waar ik wil zonder me zorgen te maken over “wie past er op mijn kinderen” of “mijn kinderen zijn wakker dus moet ik wakker zijn” dus ik denk dat ik meer waarde hecht aan mijn persoonlijke vrijheid dan aan alles wat een kind me kan geven.
3.
Het feit dat niets me er echt toe aanzet om ze te willen hebben. Ik heb het gevoel dat je een overweldigend verlangen moet hebben om een ouder te worden. Ik niet, dus waarom zou ik een kind willen?
4.
Nou, het totale gebrek om een kind te willen. Nul verlangen. Net zoals ik geen neushoorn als huisdier wil hebben of advocaat wil worden.
5.
6.
Het geschreeuw in het volgende gangpad in de kruidenierswinkel, omdat ze geen lekkers krijgen.
7.
Ik heb baby’s nooit schattig gevonden, ik kan me niet voorstellen dat ik 24/7 met een klein mensje zou doorbrengen, en bovenal is het idee om verantwoordelijk te zijn voor het geluk en de groei van dit kleine schepsel, en ervoor te zorgen dat ze een fatsoenlijk, functionerend mens worden, onvoorstelbaar intimiderend.
8.
De overgrote meerderheid van de ouders die ik ontmoet, klaagt subtiel over het hebben van kinderen en hoe moeilijk het is, hoe duur het is, dat ze geen slaap krijgen, geen vrije tijd, enz. Dan realiseren ze zich meestal dat ze niet mogen klagen over het hebben van kinderen en eindigen hun klachten met de woorden “Maar het is het beste wat ik ooit heb gedaan.”
9.
Want alle “beste” kindermomenten zijn het voor mij niet waard om de mogelijkheid te verliezen dat mijn man en ik op een willekeurige woensdag spontaan vrij nemen van ons werk, wat THC nemen en genieten van de 1200$ Xbox bundel die we net gekregen hebben.
10.
Eerlijk gezegd, TikTok enz.… Ik kan een kind opvoeden zoals ik denk dat het moet, maar je kunt ze maar tot op zekere hoogte afschermen van het internet en ik ben bang voor wat de toekomst in petto heeft met de cultuur van het hersenspoelen van beroemdheden/influencers. Ik heb het gevoel dat mijn generatie (begin jaren 90) de laatste generatie was die hier grotendeels veilig voor was…
Bron & Beeld: Boredpanda
